Browsing Tag

Słoń Torbalski

Dla ciała Garderoba Wegetarianka w skórze

Lato..nie odchodź jeszcze czyli sezonowa wymiana gaderoby

11 września 2020

Jak mocno by nie zamykać oczu, trudno nie zauważyć, że lato odchodzi. Skręca nasze termometry do maksymalnie 20 stopni, zabiera lekkie sukienki, przewiewne topy, krótkie spodenki i w sandałach czy japonkach biegnie do Australii. Zostawia przy tym szeroko otwarte drzwi dla jesieni, która już powoli się do nich zbliża w skórzanej kurtce narzuconej na lekki sweterek, z szyją opatuloną chustą i w sztybletach czy innych butach za kostkę. Jakby pięknie to przejście nie wyglądało, fakt jest faktem – garderobę czas zmienić.

Ubrania z naturalnych tkanin

Minimalistyczne zmiany

Zabrałam się do tego i ja. Zrobiłam to dzisiaj, z racji wolnego od pracy dnia. I pomimo słońca za oknem i 25 stopni na termometrze, dzielnie walczyłam z garderobą. No dobrze, trochę przesadzam. Było 25 stopni ale nie była to walka. Od kiedy opanowałam swoją szafę, nawet sezonowa zmiana wieszaków nie jest straszna. Nie mam piętnastu kartonów z setką swetrów, wełnianych spódnic i spodni, kozaków do kolan i czap na syberyjską zimę. Tak naprawdę cała „zima” w moim przypadku mieści się w jednym kartonie przeprowadzkowym szwedzkiej firmy. I jest tam wszystko poza butami. Gdy przychodzi do „transformacji”, wyjmuję ten karton zza wieszaka, opróżniam, napełniam i znów za wieszak chowam.  Skala procesu wynika z faktu, że przede wszystkim nie mam zbyt wielu ubrań. Ale nie tylko.

Zmiana klimatu w szafie

Na pewno zauważyliście, że zimy, które przerabiamy od kilku lat „To nie to, co kiedyś” jakby powiedział sędziwy staruszek. Nawet jeśli dane jest nam doświadczyć temperatury niższej niż -20 stopni, to dzieje się to sporadycznie. Nie ma śniegu po kolana czy jesiennej pluchy doprowadzającej do przemoczenia butów. Można powiedzieć, że przyroda obchodzi się z nami w miarę delikatnie i to przekłada się na naszą garderobę. Przede wszystkim, nie potrzebujemy wspomnianych wcześniej kozaków czy ciepłych butów do kolana. Spokojnie można przejść jesień i zimę w sztybletach. Ba, znam takich którzy przebiegną te dwie pory roku w skórzanych sneackersach. Puchowe kurtki z kołnierzami powyżej uszu też raczej mało się przydają. Nawet ciężkie, długie wełniane płaszcze nie są nadużywane. A że nie są bardzo potrzebne, nie mamy ich też w kartonach z „zimą”. A jeśli już są, to w ilościach szczątkowych.

 

Elementarna ponadczasowość

Na to, jak wygląda sezonowa wymiana garderoby, spory wpływ ma też fakt, że wiele ubrań w naszych szafach jest „ponadsezonowych”. Najlepszym tego przykładem są dżinsy. Nie wiem jak to wygląda u Was ale u mnie dżinsy są naprawdę całoroczne. No, może ta jedna para z dziurami na kolanach zimą jest mniej używana. Jednak pozostałe trzy pary eksploatuję przez cały rok. Noszę klasyczne, granatowe modele z Big Stara, które nie wychodzą z mody, tworząc z nich idealne zestawy na każdą okazję. Podobnie jest z koszulkami. Mam 7 czy 8 sztuk najprostszych białych T-shirtów. Latem zakładam je jako góry do dżinsów czy spodenek, gdy robi się chłodniej, idealnie nadają się jako „ocieplacz” pod sweter czy bluzę. Same bluzy też mam w obiegu przez cały rok. Latem co prawda rzadziej – tylko wtedy, gdy robi się naprawdę chłodno ale przez pozostałe miesiące, zdecydowanie częściej. No i buty. Klasyczne New Balance mam w szafce z butami przez 12 miesięcy. W sumie trampki, które noszę latem, też zdarza mi się założyć jesienią, gdy ta jest w miarę ciepła i sucha.

 

Przybyło i ubyło

Co w takim razie z mojej garderoby zniknęło? Trochę tego wbrew pozorom jest. Zdjęłam z półek i wieszaków 2 letnie sukienki, których prawie nie nosiłam. Pożegnałam się też z 3 parami szortów i dwiema lekkim koszulami, z których tworzyłam zestawy na upały i były naprawdę mocno eksploatowane. Zniknęły podszyte wiatrem spodnie alladyny i 3 topy na szerokich ramiączkach noszone tylko latem. Do kartonu spakowałam też 1 parę sandałów i 1 baleriny. Pożegnałam się też z jednoczęściowym strojem kąpielowym, którego nie miałam okazji użyć i z namiętnie użytkowanym tego lata granatowym bikini. Schowałam też 4 topy do biegania, których na pewno już w tym roku nie użyję

Z kartonu wyjęłam 1 kaszmirowy golf i 2 wełniane, lekkie sweterki. Światło dzienne ujrzały też 2 pary butów za kostkę (sztyblety i trzewiki z szeroką cholewką). Wypakował też, chociaż mam nadzieję, że nie będę jeszcze musiała ich używać okrycia wierzchnie. W moim przypadku to szary, wełniany płaszcz do kolana z Benettona, który służy mi już 7 lat i czarna, też wełniana, krótka kurtka zakupiona w ubiegłym roku. A, i jeszcze 4 szale do opatulania i 2 czapki. Uzupełniłam też półkę z ubraniami sportowymi – dołożyłam do niej 2 pary legginsów (zwykłe i ocieplane).

 

Detale

Z porami roku zmienia się u mnie również zapotrzebowanie na dodatki, a w zasadzie jeden dodatek czyli torebkę. Latem zastępują ją lniane plecaki – grantowy albo w niebiesko-białe paski; zimą mieszczę się w torebce – typowym, czarnym worku. Mam ją już 5 lat, a że to piękny skórzany Słoń Torbalski, zupełnie nie traci na wyglądzie. Do tego dochodzą dwie pary rękawiczek jak na prawdziwego zmarzlucha przystało.

 

Jak widzicie, nie ma tego zbyt wiele. Całą wymianę ogarnęłam w niecałe dwie godziny. Mogę już spokojnie zaczynać jesień chociaż zupełnie mi to nie w smak. A jak z tym u Was? Robicie w ogóle takie wymiany czy macie wszystko pod ręką przez cały rok?

 

 

 

 

Dla ciała Garderoba less waste Wegetarianka w skórze

Moje typy czyli polskie marki, którym jestem wierna od lat

27 stycznia 2020

Nie jestem modowym zwierzem. Zupełnie. A od kiedy przeszłam na minimalizm to już zupełnie niezakupowa i niemodowa jestem. Co nie zmienia faktu, że jednak coś na siebie muszę założyć, gdy wstaję z łóżka czy gdy wychodzę do ludzi. Dlatego kupuję. I, pomimo, że mieszkam w mieście, gdzie w czasie wyprzedaży można się naprawdę dobrze i niedrogo obkupić, rzadko korzystam z tych opcji. Nie mam takiej potrzeby, a gdy już taka konieczność się pojawia, zakupy robię w PL, ponieważ pomimo przeprowadzki do DE, pozostałam wierna polskim markom. I dzisiaj o nich.

Polskie marki

Polskie marki – Słoń Torbalski,        Big Star, Wojas

 

Spodnie na krótkie nogi

 

Nie jestem krasnoludkiem, ale też nie żyrafą. I ciężko mi kupić dżinsy, które wcisnę na swoje nieco szersze cztery litery ze świadomością, że nie będę ich musiała cztery razy podwijać. Jedyna marka, która jest w stanie ogarnąć moje gabaryty to Big Star. Ich spodnie pasują zawsze (no dobrze…jak się obżerasz przez święta, to nie pasują.. ale wtedy nie pasuje nawet dres XXL).  Jeszcze nigdy nie skracałam dżinsów u nich kupionych. Są idealne. Co ważne, mają wszystkie modele, których potrzebuje. A jestem bardzo wybredna – dopadają rurki o przekroju 3 cm,  spodnie z talią pod żebra, niby-modne niewykończenia czy bezpłciowe boyfriend’y. Jak widzicie, ciężko ze mną, a mimo to, dżinsy kupuję tylko u nich. W sumie nie tylko dżinsy. Ma też kilka t-shirtów z bawełny organicznej kupionych lata temu, które do dzisiaj nie straciły kształtu, koloru i rozmiaru. Podobnie jak skarpety. Zresztą o skarpetach z Big Stara pisała ostatnio Kameralna.

 

Buty z Podhala

 

Nie wiem, jakie pokolenie reprezentujecie, ale jeśli to 30 +/-, to być może pamiętacie „Relaksy”. Znienawidzone przez dzieci kozaki produkowane w Nowym Targu, w których nie szło się ślizgać. Nie miałam takich, ale wszyscy wokół mieli i bardzo im współczułam. „Relaksy” odeszły do lamusa wieki temu, by powrócić w wielkim blasku jakieś dwa sezony temu dzięki marce Wojas. I to jest właśnie druga polska firma, której jest wierna od lat. Zdecydowana większość butów, które noszę (poza sportowymi), to właśnie Wojasy. Najlepsze pod słońcem skórzane trzewiki, półbuty i baleriny. Z prawdziwej skóry, nieśmierdzące chińskim klejem, super wytrzymałe. O tym, jak są wytrzymałe świadczy fakt, że zakupy w Wojasie robię raz na rok, może dwa lata. Ostatnie miały miejsce początkiem stycznia, gdy szukałam następcy dla trzewików, który, po siedmiu latach noszenia nie mógł już pomóc nawet szewc (bo ja jestem z tego sortu, który nosi buty do szewca, nie do kontenera na śmieci)

 

Krakowski design

 

Wspominałam już kiedyś, że pomimo swoich wege-skrzywień, noszę ubrania i dodatki skórzane. Jeśli ktoś się w tym momencie burzy – zapraszam po wyjaśnienia tutaj. I teraz będzie o dodatkach właśnie, a dokładnie o jednym, czyli o torebce.  Gdy jeszcze byłam studentką krakowskiej Alma Mater, zakochałam się w torebkach ze Słonia Torbalskiego. Codziennie przechodziłam koło ich sklepu na ulicy Sławkowskiej i tęsknym wzrokiem patrzyłam na ceny, które były równe mojemu stypendium. Obiecywałam sobie, że gdy już będę dorosła i bogata, to Słonia Torbalskiego sobie kupię. I kupiłam. Pierwszego zaraz po rozpoczęciu pierwszej pracy. Przeżył ze mną 5 lat, by zaginąć w czasie przeprowadzki do Wrocławia. Drugiego jakieś 3 lata temu. Ten drugi jest ze mną do dzisiaj. To klasyczna, czarna jednokomorowa, torba z uszami lub jak chce K. „worek na zanętę”. Ponadczasowa  i pasująca do wszystkiego torebka. Chodzi ze mną do pracy, jeździ na zakupy i wakacje, nawet do Rzymu ją w marcu zabiorę – a co! Słoń Torbalski poza ponadczasowym designem to też solidny materiał i jeszcze solidniejsze wykonanie. Nie wyobrażam sobie innej torebki. Ta i tylko. Dosłownie, bo ja nie mam torebek na różne okazje. Mam tylko Słonia. No i plecak na laptopa, ale to już inna bajka.

 

A Wy? Macie swoje ulubione marki, którym jesteście wierni od lat? Chętnie poznam Wasze typy.