Zainspirowana artykułem postanowiłam przeprowadzić studium przypadku. Swojego. Dla tych, którym artykułu czytać się nie chce – krótkie streszczenie: dotyczy odwiecznego pytania “pozbyć się czy zostawić” pudełka po zabawkach, nienoszone ubrania, niemodne buty, dziecięce kaftaniki osiemnastoletniego syna itp. Oczywiście ww nie posiadam ale…posiadam jak się okazuje wiele innych dóbr doczesnych zalegających na półkach, w szafach, kartonach. Pomimo tego, że staram się nie chomikować. Małe, niezniszczone ubrania puszczam w drugi obieg – kuzynce czy kontenerowi PCK. Kolekcji klaunów (tak, przyznam się – zbierałam) też już się po części pozbyłam pakując w karton. Maskotki (tych nie kolekcjonowałam, sama się gromadziły) wysłałam w podróż do Afryki w ramach pomocy dla domu dziecka. Trochę trudniej poszło z książkami. Ja, mól książkowy, zwolennik druku i miłośnik farby drukarskiej, nijak nie mogłam się rozstać z biblioteczką liczącą 720 pozycji, do których prawie nie sięgałam (jakoś dziwnie czytać drugi raz szwedzki kryminał). O dziwno, w rozwiązaniu książkowego chomikowani pomógł mi mój tryb życia. Ciągłe wyjazdy i podróże nie pozwala na dźwiganie w torebce opasłych tomów. Chcąc nie chcą przerzuciłam się na czytnik i ebooki. Księgozbiór tradycyjny trafił do “ludzi”. Ciężko było ale się udało. O, teraz mi przyszło do głowy, że nawet problem gromadzenia “pamiątek z podróży” rozwiązałam – z wojaży przywożę coś jadalnego; lokalne słodycze czy przyprawy. Jak widać – da się.
Jeden “problem” pozostaje nierozwiązany – systematycznie powiększa się kolekcja butów….
A jak u Was z chomikowaniem?…