Berlin dla dorosłych – Namysłowska 3

Do zobaczenia w Berlinie. Tränenpalast

2 lutego 2021

Dzisiaj zabiorę Was w kolejne historyczne miejsce. Tym razem podróż nie będzie trwała zbyt długo. Cofniemy się o klika dekad, do czasu, gdy Berlin było podzielony murem, a jedno z przejść łączących miasto, mieściło się pałacu. W Pałacu Łez.

Tränenpalast, bo o nim mowa to budynek położony przy dworcu Friedrichstrasse, w samym centrum miasta. Hala odpraw pasażerów tego dworca, służyła do 1990 roku jako miejsce, przez które wyjeżdżało się z NRD do Berlina Zachodniego. Tutaj spotykały się osoby, które na codzień żyły w zupełnie innych światach: przedstawiciele enerdowskich kadr oraz osoby przymusowo pozbawione obywatelstwa. To miejsce jak magnes przyciągało również Niemców Wschodnich, którzy próbowali przedostać się tedy na drugą, lepszą stronę. Nie trzeba chyba zaznaczać, że niemal wszystkie tego typu próby kończyły się niepowodzeniem.

Po upadku muru, Tränenpalast utracił swoje pierwotne znaczenie. Nikt już nie wylewał tutaj łez, nie czekał i nie szukał szczęścia. Podziały i ograniczenia przestały istnieć. Przypomina o nich jednak stałą wystawa zorganizowana właśnie w dawnej poczekalni. Oryginalna kabina kontroli, raporty zakonspirowanych urzędników Staatssicherheit, pieczątki, paszporty wizy i wiele innych eksponatów pozwalających przynajmniej częściową poznać „pałacową” rzeczywistość tamtego okresu.

Z przyczyn wszystkim znanych, obecnie zwiedzanie obiektu nie jest możliwe. Po powrocie do normalności , wrócą prawdopodobnie wcześniejsze godziny otwarcia czyli wtorek – piątek w godzinach 09:00 – 19:00, sobota, niedziela i święta: 10:00 – 18:00. Wstęp na ekspozycję jest bezpłatny.

0 Komentarzy

Berlin Do zobaczenia W podróży

Do zobaczenia w Berlinie. Friedrichswerdersche Kirche

20 listopada 2020

Wiem, że to mało miłosierne zapraszać Was do Berlina teraz, gdy odwiedzenie stolicy Niemiec jest niemożliwe. Chciałam się jednak z Wami podzielić wrażeniami z wizyty w jednym z najmniej znanych oddziałów Berlińskich Muzeów Państwowych.

Friedrichswerdersche Kirche

Mowa o Friedrichswerdersche Kirche. Jak sama nazwa wskazuje chodzi o kościół i to nie byle jaki ale projektu samego Friedricha Schinkela. Budynek powstał w latach 1824 – 1830 zgodnie z zasadami niemieckiego neogotyku. Po ukończeniu, służył wiernym, zarówno pochodzenia niemieckiego, jak i francuskiego. Kres temu położyła II wojna światowa, kiedy to konstrukcja została poważnie uszkodzona. Remont przeprowadzono dopiero w latach 1979 – 1986, by w rok po jego zakończeniu, dokładnie w 200 rocznicę urodzin Schinkla znów go udostępnić. Tym razem przyciągnął wyznawców kultu sztuki, stając się filią Galerii Narodowej. Kolejna renowacja rozpoczęła się w roku 1997 i trwała do roku 2000, kiedy to obiekt znów otworzył podwoje dla miłośników rzeźby z początku XIX wieku. Od 27 października 2020 prezentowana jest tam wystawa „Ideal und Form” z eksponatami ze zbiorów Alte Nationalgalerie.

Friedrichswerdersche Kirche

Zdaję sobie sprawę z tego, że w przypadku muzeów i galerii sztuki, od samej oprawy ważniejsze są eksponaty. Tym razem jednak zasada ta została zachwiana. Od samych rzeźb prezentowanych w ramach wystawy zdecydowanie większe wrażenie (nie tylko na mnie), robi przestrzeń. Czerwona cegła (na zewnątrz) kojarząca się z kaplicami angielskich uczelni i częściowo oryginalne kolorowe witraże tworzą niesamowitą scenerię dla cennych eksponatów. Gdy dołożyć do tego częściowo zachowane wyposażenie w postaci ołtarz i ambony czy marmurową, niemal lustrzaną posadzkę – wrażenie przebywania w świątyni sztuki nasuwa się samo.

Friedrichswerdersche Kirche

Z wiadomy przyczyn obiekt, a tym samym wystawa, nie są obecnie dostępne dla zwiedzających. Jeśli po zdjęciu restrykcji wszystko wróci do wcześniejszych porządków, wystawa czynna będzie od wtorku do niedzieli, od 10:00 do 18:00; w czwartki do 20:00. Nie obowiązywały bilety.

0 Komentarzy

Berlin Do zobaczenia W podróży

Do zobaczenia w Berlinie – Galeria Malarstwa

15 lutego 2019

Już dawno Was nigdzie nie zabierałam. Działo się tak miedzy innymi dlatego, że sama niczego nowego nie odkryłam. Aż do przedwczoraj. Zatem – zapraszam do Galerii Malarstwa.

Gemaeldeglerie, bo tak brzmi po niemiecku nazwa tego przybytku, to jeden z najznamienitszych w świecie zbiorów malarstwa europejskiego z wieków XIII-XVIII. Można tam zobaczyć dzieła taki mistrzów jak Rafael, Tycjan, Rembrandt czy Bruegel. Jednym słowem, w oryginale i na płótnie to, co pamiętamy z podręcznika do historii, dzięki staraniom Hohenzollernów, których to kolekcja stanowiła zaczątek dzisiejszego muzeum. I chyba tylko te „stare” korzenie upodabniają Galerię do pozostałych berlińskich instytucji kulturalnych. Pod względem położenia czy popularności, jest swego rodzaju ewenementem.

Przede wszystkim nie mieści się na Wyspie Muzeów czy w innym zabytkowym wnętrzu. Zbiory zgromadzono w nowoczesnym budynku, przy Kulturforum, nieopodal Placu Poczdamskiego, co uważam za wielką zaletę. Raz, łatwo i szybko można tam trafić z każdego popularnego szlaku wycieczkowego. Dwa, ascetyczne wnętrza pozwalają skupić się na dziełach sztuki; nic nie rozprasza podczas liczącego 2 kilometry spaceru po 70 salach. Trzy, docierają tutaj tylko najbardziej zdeterminowani, co przekłada się na brak tłumów w salach (zdarzało mi się przez kwadrans być zupełnie samej w otoczeniu arcydzieł) i przy kasach.

Muzeum ma też jeszcze jedną – dla mnie – zaletę. W odróżnieniu od innych berlińskich placówek tego typu, organizatorzy nie przygotowali go w żaden szczególny sposób do potrzeb nieletnich. Wiem, dla wielu to wada. Ale dla mnie wielką przyjemnością jest oglądanie obrazów bez zakłóceń werbalnych czy ruchowych. Muzeum posiada jedną salę, gdzie zrekonstruowano pracownię malarską sprzed wieków, a w gablotach zgromadzono naturalne barwniki. To wszystko, co przygotowano dla najmłodszych. Jest też możliwość odbycia lekcji muzealnych.

Na koniec jeszcze garść informacji praktycznych. Muzeum jest czynne we wszystkie dni tygodnia poza poniedziałkiem; od 10:00 do 18:00 we wtorki, środy i piątki; w czwartki do 20:00, a w soboty i niedziele od 11:00 do 18:00. Bilet normalny kosztuje 10€, ulgowy – 5. Przewodniki audio dostępne są w wersji niemieckiej, angielskiej, francuskiej i włoskiej.

2 komentarze

W podróży

Do zobaczenia w Berlinie. Topografia Terroru

18 maja 2018

Przedstawiając Wam kolejne, warte odwiedzenia miejsca w Berlinie, staram się, by były to obiekty interesujące zarówno młodszych, jak i starszych. Nie jest to trudne, ponieważ większość muzeów przedstawia swoje zbiory tak, by trafić w gusta zwiedzających, niezależnie od wieku. Nie zawsze jednak jest to możliwe ze względu na tematykę. Tak właśnie będzie tym razem. Muzeum – Topografia Terroru to wyjątkowa placówka i wyjątkowe zbiory, skierowane zdecydowanie do dorosłych zwiedzających.

Mieszczący się przy Niederkirchnerstraße 8 kompleks nieprzypadkowo przyjął właśnie taką lokalizację. To właśnie w tym miejscu, w czasie II wojny światowej mieściła się główna siedziba Gestapo, dowództwo SS oraz Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeczy. W bezpośrednim sąsiedztwie Ministerstwa Lotnictwa Rzeszy. Można powiedzieć, że jest to miejsce na wskroś przesiąknięte dramatem.

Takie też wrażenie robi na pierwszy rzut oka.Cały teren wokół obiektu wysypany jest szarym żwirem. Sama bryła budynku również jest szara i sprawia wrażenie unoszącej się w powietrzu.

Całość składa się z trzech części. Pierwsza, najbardziej rozległa to otoczenie budynku wraz z pozostałościami muru berlińskiego. Można tam zobaczyć nie tylko fragment tej historycznej granicy ale też zapoznać się z przedstawioną na planszach historią II wojny światowej. Tutaj uwidoczniony jest również ocalały układ pomieszczeń i więzień.

Centralną część zajmuje budynek ze stałą ekspozycją, gdzie z pieczołowitością i dokładnością przedstawiono całą strukturę aparatu zastraszania i terroru. Są to głównie plansze z fotografiami i dokumentami. W pierwszej części przedstawiono struktury i mechanizmy działania organizacji. W drugiej losy ofiar i działania w poszczególnych krajach, które znalazły się w strefie wpływów III Rzeszy. Trzecia, ostatnia część to rozliczenie Niemców nazizmem. Tutaj największe wrażenie robi ściana pokryta kartotekami sprawców, z których tylko 20 zostało skazanych.

Topografia Terroru obejmuje również centrum dokumentacji z biblioteką, w której zgromadzono 27 tysięcy woluminów, sale seminaryjne i archiwum.

Spora cześć ekspozycji głównej została poświęcona działaniom aparatu terroru na ziemiach polskich, ze szczególnym uwzględnieniem represji wobec ludności cywilnej i pochodzenia żydowskiego.

Wstęp do każdej z trzech części jest bezpłatny. Pawilon główny, z wystawą stałą można odwiedzać codziennie od 10:00 do 20:00. Część zewnętrzna zamykana jest po zmierzchu. Wszystkie opisy są w języku niemieckim i angielskim. Jak już zaznaczyłam, jest placówka nastawiona raczej na dorosłych zwiedzających.

2 komentarze